"Atatürk, hem Cumhurbaşkanı hem de
CHP Genel Başkanı'ydı. İnönü, hem Cumhurbaşkanı hem de
CHP Genel Başkanı'ydı. Üstelik İnönü, Atatürk'ün ölümünden hemen bir buçuk ay sonra "değişmez genel başkan" ilan edilmiş, bu durum taa 1946'ya, bu durumun "çok partili sistemde ayıp kaçtığı" farkedilene kadar sürmüştü... Demin eksik söyledim, 1927'den itibaren Atatürk de "değişmez" genel başkandı tabii.
Demek ki neymiş efendim, bu memlekette "partili cumhurbaşkanı" hiç görülmemiş bir şey değilmiş!
Daha sonra
Celal Bayar DP'nin cumhurbaşkanı oldu. Fakat "partili gibi" davranması muhalefet tarafından hiç de hoş karşılanmadı. İnönü yapınca oluyordu, Bayar yapınca olmuyordu. İnönü'nün yakasında altı oklu rozetle dolanması helal, Bayar'ın topuzunda
DP amblemli bastonla dolanması haramdı.
1960 darbesinden sonra "cumhurbaşkanı seçilenin partisiyle ilişkisi kesilir" ilkesi getirildi. Bu seçilen "emekli memur" olduğu sürece mesele yoktu. Bir Ahmet Necdet Sezer'in eğilimleri görmezden gelinecekti.
Gürsel, Sunay, Korutürk,
Evren maşallah çok tarafsızdılar. Örneğin birinin 12 Mart darbesini, ötekinin 12 Eylül darbesini bilip de meşru hükümete
haber vermeyeceği kadar... Hele
Evren "şu partiye oy verin, bu partiye vermeyin" diyecek kadar. Fakat bir Özal, bir Demirel... Mis gibi partili kimlikleri ön plandaydı ama bir
komedi oynanıyordu işte...
Tuhaftır, Abdullah Gül'ün "parti kökeni" de, seçilirken çok gürültü kopardı ama sonra, yedi yıl boyunca alerji yaratmadı. İş Recep Tayyip Erdoğan'a gelince suratlar haset ve nefretle karardı."
