Türk Edebiyatından Biten Aşklar ve Ayrılık İle Yazılmış En Duygusal 15 Şiir

1. 1. Aşkın Yalan Olduğunu Söylemediler Bana (Kahraman Tazeoğlu)

   

   Aşkın yalan olduğunu söylemediler bana, bu yüzden yara bereyim gönül evimde...
   Kaşlarımdaki öfkeyi susturacak söz bulamıyorum lugatımda!
   Yakışmıyor artık sana susmalar tadını kaçırdın yıllarca. Aramıza boyumuzdan büyük ayrılıklar koydun oldu mu? Bende kalabalığın tenhalaşıyor yavaştan... Meltem esmiyor nicedir, fırtınalar susmadı henüz. Hayat anlamsız geliyor tutunamıyorum canıma...
   Ben hiç mutluluktan delirmedim ama; delirmekten mutluluğu aşkta öğrendim.
   Neden herkes bakışlarını üstüme yapıştırmış bana bakıyor? Biliyorum, çok çirkinim kimin yüreğinin zilini çalsam açılmaz kapılar ardında kalırım kimsesizliğimden... Oysa ben düşlerin pembesini yüreğimin görünmezliğinde saklarım... Temiz hayallerimden kurşun yemek öldürüyor içime sığmayan umutlarımı: Yine de her gece mektuplar yazarım sana hiç okumayacağın.
   
   Yüzün flulaştı gözümde, aklım yavaş, yavaş seni unutmaya yelteniyor sevgili!
   O duyumsuz bakışlarından aldığım yitik anlamı göğsümde tutuyorum...
   Geç bastırılmış bir yalnızlık ihtilali için MERHABA! bu yüzden zehirli geceler bırakıyorum ve seni onarıyorum kendimi yaralayarak. Yalnızlığımdan bir sen çıkarıyorum sensizlik büyüyor yanımda...
   Mor bir ölüm giyiniyorum sensizliğimin, sessizliğinde... Seni çıkarıyorum hücrelerimin beyinden kan revan her parçan, ben kanıyorum gözlerimden sen düşerken.
   
   Seni bende devleştirmeseydim bu kadar sen de bilmeyecektin farkının farkındalığını sevgili!...
   Sen de unutamayacaksın yar beni... Her şarkıda biraz beni hatırlayacak sevgimi bırakıyorum yüreğine usulca haykırarak farkında olmasan da.
   Göm şimdi beni aklının dehlizlerine sana da bu yakışır sevgili!
   Beni saçlarının toroslarında uyut, beyaz gelinliği sen giydir başımın mezarına!
   Sonranın azı, mor dağların eteğinde ölüm kusacak aşkın ciğerlerimden... Bu ölüm beni de korkutuyor ama; gelsem yoksun, gelmesen ölüm oluyorum; nedir bu ters denklem anlamıyorum!
   Ve ben seni bilmesen de hala çok seviyorum.

2. 2. Ayrılıklar (Behçet Necatigil)

   

   Karadeniz'de gemilerin mi battı,
   Ağzını bıçaklar açmaz,
   Üzüntüdesin gayet.
   Sen sızlanmışın çok mu,
   Bize edebiyat öğretmeni anlattı:
   Neyler bile etmiş şikayet.
   
   Baktın ki olacak gibi değil,
   Unuttu diyelim nihayet;
   Yine de bulunur tesellisi:
   Dünyada başka kız yok mu,
   Elini sallasan ellisi
   - Mesele bundan ibaret.

3. 3. Buluşmak Üzere (Can Yücel)

   

   Diyelim yağmura tutuldun bir gün
   Bardaktan boşanırcasına yağıyor mübarek
   Öbür yanda güneş kendi keyfinde
   Ne de olsa yaz yağmuru
   Pırıl pırıl düşüyor damlalar
   Eteklerin uça uça bir koşudur kopardın
   Dar attın kendini karşı evin sundurmasına
   İşte o evin kapısında bulacaksın beni
   
   Diyelim için çekti bir sabah vakti
   Erkenceden denize gireyim dedin
   Kulaç attıkça sen
   Patiska çarşaflar gibi yırtılıyor su ortadan
   Ege denizi bu efendi deniz
   Seslenmiyor
   Derken bi de dibe dalayım diyorsun
   İçine doğdu belki de
   İşte çil çil koşuşan balıklar
   Lapinalar gümüşler var ya
   Eylim eylim salınan yosunlar
   Onların arasında bulacaksın beni
   
   Diyelim sapına kadar şair bir herif çıkmış ortaya
   Çakmak çakmak gözleri
   Meydan ya Taksim ya Beyazıt meydanı
   Herkes orda sen de ordasın
   Herif bizden söz ediyor bu ülkenin çocuklarından
   Yürüyelim arkadaşlar diyor yürüyelim
   Özgürlüğe mutluluğa doğru
   Her işin başında sevgi diyor
   Gözlerin yağmurdan sonra yaprakların yeşili
   Bi de başını çeviriyorsun ki
   Yanında ben varım

4. 4. Bir Ayrılış Hikayesi (Nazım Hikmet)

   

   Erkek kadına dedi ki:
   - Seni seviyorum,
   ama nasıl?
   avuçlarımda camdan bir parça gibi kalbimi sıkıp
   parmaklarımı kanatarak
   kırasıya,
   çıldırasıya... Erkek kadına dedi ki:
   - Seni seviyorum,
   ama nasıl?
   kilometrelerce derin, kilometrelerce dümdüz,
   yüzde yüz, yüzde bin beşyüz
   yüzde hudutsuz kere yüz... Kadın erkeğe dedi ki:
   - Baktım
   dudağımla, yüreğimle, kafamla;
   severek, korkarak, eğilerek,
   dudağına, yüreğine, kafana.
   Şimdi ne söylüyorsam
   karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana...
   Ve artık
   biliyorum:
   Toprağın
   Yüzü güneşli bir ana gibi
   En son, en güzel çocuğunu emzirdiğini...
   
   Fakat neyleyim
   saçlarım dolanmış
   ölmekte olanın parmaklarına
   başımı kurtarmam kâbil
   değil!
   Sen
   yürümelisin,
   yeni doğan çocuğun
   gözlerine bakarak...
   
   Sen
   yürümelisin,
   beni bırakarak... Kadın sustu.
   
   SARILDILAR
   
   Bir kitap düştü yere...
   Kapandı bir pencere...
   
   AYRILDILAR...

5. 5. Demek Şimdi Gidiyorsun (Yusuf Hayaloğlu)

   

   Demek şimdi gidiyorsun;
   Yazdığımız son şiir öyle yarım kalacak!
   Demek şimdi gidiyorsun;Kuşlarımız acıkacak,saksılarımız artık sulanmayacak!
   Demek öykümüzü bir ruj lekesi gibi yapıştırıp
   aynanın sahtekâr yüzüne
   -Oy benim yaralım-
   Demek şimdi gidiyorsun;
   Beni böyle toz gibi dağıtıp merdivenlern dibine!
   
   Her şey tamam diyorsun,git...
   Beni viran bir şehir gibi terket...
   Haydi git!
   Dışarısı ispiyon... Dışarısı ihanet...
   Seni bir gören olmasın,dikkat et!..
   
   Dostlukmuş... ölüme yürümekmiş...
   Üstüne titremekmiş... vefaymış!..
   Aşk dediğin,zavallı bir kapıyı duvara çarpıp
   Çıkıncaya kadarmış!..
   Bana komaz deyip
   Sancını bir kilo rakıya gömsen de gece yarıları,
   -Oy benim yaralım-
   Asıl sancı,uyandığında
   Bütün odaları boş görünce koyarmış!.
   
   Gitmek istiyorsun,git...
   Bir savaşçı asla vedalaşmaz!
   Durma git!
   Dışarısı dinamit... dışarısı enkaz!
   Şunu cbine koy,ne olur ne olmaz..
   
   Eylül mağdurlarıydık,kimsemiz yoktu,
   Yaralarımız aman vermiyordu canımıza..
   Kimseye kıymamıştık oysa,masumduk..
   Rahatsız ediyordu bizi bu yalancı tarih!
   Yırtılan bir pankart gibi
   Şehirlerin ortasına çığ düşürdüyse öfkemiz;
   -Oy benim yaralım-
   En az bir karıncanın yüreği kadar
   Namuslu ve çalışkandı ellerimiz!
   
   Artık bitti diyorsun,git..
   Kırılsın kapı-çerçeve,kırılsın bu cam..
   Sorma git!
   Dışarısı panik..dışarısı izdiham!
   Biliyorum,seni vuracaklar bu akşam...
   
   Ne çok fire verdik üstüste..
   Ne çok arkadaş yitirdik bu tozlu yolculukta..
   Kimliği tespit edilmemiş,
   Ne çok ceset vurdu zeytin güzeli akşamlarımıza!
   Büyük ütopyalar ve büyük dağlar gibi
   İçerden çürümüşüz meğerse...
   -Oy benim yaralım-
   Her gelen ölüm yazmış,
   Her giden ayrılık işlemiş bu talihsiz gergefimize...
   
   Kendini arıyorsun,git..
   Aptal bir hayat kur,içinde beni barındırmayan
   Kalma git..
   Dışarısı barut..dışarısı gardiyan!
   Yine bir tek ben olurum sana parçalanan..
   
   Demek şimdi gidiyorsun;
   Sonunda bizi de çökertiyor bu kancık zelzele!
   Demek şimdi gidiyorsun;
   Yıkılan bir duvar gibi;ömrüme devrile devrile..
   Demek mecburi istikametlerin,
   Ayrılığı gösteren o adaletsiz kavşağında
   -Oy benim yaralım-maralım
   Demek şimdi gidiyorsun,
   Ve bana bir tek secenek kalıyor:güle güle!
   
   Beni öldürüyorsun,git..
   Kalmasın sende kahrım,kalmasın derdim
   Bakma git
   Kafamı yumruklayıp ardınsıra ağlarsam namerdim...

6. 6. Ayrılış (Orhan Veli)

   

   Bakakalırım giden geminin ardından;
   Atamam kendimi denize, dünya güzel;
   Serde erkeklik var, ağlayamam

7. 7. Ayrılık Sevdaya Dahil (Attila İlhan)

   

   Açılmış sarmaşık gülleri
   Kokularıyla baygın
   En görkemli saatinde yıldız alacasının
   Gizli bir yılan gibi yuvalanmış
   İçimde keder
   Uzak bir telefonda ağlayan
   Yağmurlu genç kadın
   
   Rüzgâr
   Uzak karanlıklara sürmüş yıldızları
   Mor kıvılcımlar geçiyor
   Dağınık yalnızlığımdan
   Onu çok arıyorum onu çok arıyorum
   Her yerinde vücudumun
   Ağır yanık sızıları
   Bir yerlere yıldırım düşüyorum
   Ayrılığımızı hissettiğim an
   Demirler eriyor hırsımdan
   
   Ay ışığına batmış
   Karabiber ağaçları
   Gümüş tozu
   Gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar
   Yaseminler unutulmuş
   Tedirgin gülümser
   Çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var
   Çünkü ayrılık da sevdâya dahil
   Çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili
   Hiç bir anı tek başına yaşayamazlar
   Her an ötekisiyle birlikte
   Her şey onunla ilgili
   
   Telaşlı karanlıkta yumuşak yarasalar
   Gittikçe genişleyen
   Yakılmış ot kokusu
   Yıldızlar inanılmayacak bir irilikte
   Yansımalar tutmuş bütün sâhili
   Çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var
   Öyle vahşi bir tad ki dayanılır gibi değil
   Çünkü ayrılık da sevdâya dahil
   Çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili
   
   Yalnızlık
   Hızla alçalan bulutlar Karanlık bir ağırlık
   Hava ağır toprak ağır yaprak ağır
   Su tozları yağıyor üstümüze
   Özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
   Eflatuna çalar puslu lacivert
   Bir sis kuşattı ormanı Karanlık çöktü denize
   Yalnızlık
   Çakmak taşı gibi sert
   Elmas gibi keskin
   Ne yanına dönsen bir yerin kesilir
   Fena kan kaybedersin
   Kapını bir çalan olmadı mı hele
   Elini bir tutan
   Bilekleri bembeyaz kuğu boynu
   Parmakları uzun ve ince
   Sımsıcak bakışları suç ortağı
   Kaçamak gülüşleri gizlice
   Yalnızların en büyük sorunu
   Tek başına özgürlük ne işe yarayacak
   Bir türlü çözemedikleri bu
   Ölü bir gezegenin Soğuk tenhalığına
   Benzemesin diye
   Özgürlük mutlaka paylaşılacak Suç ortağı bir sevgiliyle
   
   Sanmıştık ki ikimiz
   Yeryüzünde ancak
   Birbirimiz için varız
   İkimiz sanmıştık ki
   Tek kişilik bir yalnızlığa bile
   Rahatça sığarız
   Hiç yanılmamışız
   Her an düşüp düşüp
   Kristal bir bardak gibi
   Tuz parça kırılsak da
   Hâlâ içimizde o yanardağ ağzı
   Hâlâ kıpkızıl gülümseyen
   -Sanki ateşten bir tebessüm- Zehir zemberek aşkımız

8. 8. Ayrılığın Yüreği (İlhan Berk)

   

   Sessiz sedasız yaşayan bir ayrık otuydu
   Orta Anadolu‘da
   Kıtlıktan önce.
   En küçük bir şeyden coşardı
   Mesela bir kuş uçmasın
   Kızılırmak ’a doğru
   Köklerine su yürümüş gibi sevinirdi.
   Bir bulut geçsin üstünden
   Ayrılıktan çıkardı.
   Dünyayı, derdi, dünyayı
   Hiçbir şeylere değişmem.
   
   Şimdi yaşamak istemiyor.

9. 9. Ayrılık (Sunay Akın)

   

   İki rayı gibiyiz
   Bir tren yolunun
   Yakın olması
   Neyi değiştirir
   Son istasyonun

10. 10. Ayrılanlar İçin (Ümit Yaşar)

    

    Yollarımız burada ayrılıyor
    Artık birbirimize iki yabancıyız
    Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
    Her şeyi evet her şeyi unutmalıyız
    
    Her kederin tesellisi bulunur, üzülme
    İnsan ne kadar sevse unutabilir Mevsimler gelir geçer, yıllar geçer
    Sen de unutursun bir gün gelir
    
    Hiç yaşamamışçasına, hiç sevmemişçesine
    Unutursun o günlerimizi, gecelerimizi
    O günlerce gecelerce sevişmelerimizi
    
    Her şeyi evet her şeyi unutabilirsin
    Hatta bütün yazdıklarımı satır satır
    Kalırsa, içinde bir derin sızı kalır

11. 11. Ayrılık Vakti (Necip Fazıl Kısakürek)

    

    Elimde sukutun nabzını dinle.
    Dinle de gönlümü alıver gitsin.
    Saçlarımdan tutup kor gözlerinle,
    Yaşlı gözlerime dalıver gitsin.
    
    Yürü gölgen beni uğurlamakta.
    Küçülüp küçülüp kaybol ırakta.
    Köşeyi dönerken arkana bak da.
    Öylece bir lahza kalıver gitsin.
    
    Umudum yılların seline düştü.
    Saçının en titrek teline düştü.
    Kuru yaprak gibi eline düştü.
    İstersen rüzgara salıver gitsin.

12. 12. Ayrılık Nikahı (Cemal Safi)

    

    Seni bilmem ama ben kararlıyım
    Şu garip sevdadan cayalım gitsin
    Bu aşkta senden çok ben zararlıyım
    Bir kumar oynadık diyelim gitsin
    
    İçimde bir his var benden pes diyor
    Olmayan duadan ümit kes diyor
    Madem ki bahtımız böyle istiyor
    Kaderin emrine uyalım gitsin
    
    Seninle burcumuz tutsaydı keşke
    Aslanlar bir başka yengeç bir başka
    Yarını olmayan hayırsız aşka Ayrılık nikahı kıyalım gitsin
    
    Farzet ki bir rüya gördük ikimiz
    Gerçekte bu hissi tanımadık biz
    Böyle bir masalı yaşamadık biz
    Bir varmış bir yokmuş sayalım gitsin
    
    Marifet feleğin elinden çıkmış
    Dünyada başka bir terzisi yokmuş
    Keremi Aslıyı narına yakmış
    Ateşten gömleği giyelim gitsin
    
    Tiryaki gönlümde olmasın kuşkun
    Tek sana müptela tek sana düşkün
    Ardından bir ağıt yakalım aşkın
    Adını elveda koyalım gitsin

13. 13. Ayrılık Kapıyı Çalıyor (Ahmet Selçuk İlkan)

    

    Ayrılık kapıyı çalıyor açma
    Biraz daha düşün zamanımız var...
    Ne günler yaşadık bak sayfa sayfa
    Seninle yazılmış romanımız var...
    
    Gönül kapısından hemen uçma dur!
    Selamsız vedasız böyle kaçma dur!
    Bilinmez yerlere yelken açma dur!
    Seninle mutluluk limanımız var!..
    
    Bir anda yokuşa çevirme düzü
    Dargınlık bir aşkın tadı ve tuzu
    Hatırla Tanrıya verdiğin sözü
    Ayrılmak yok diye yeminimiz var...

14. 14. İstediğin Gibi Yaptım; Artık Kalbim Yok! (Küçük İskender)

    

    artık kalbim yok ağladığımda sana
    düşündüğümde seni artık kalbim yok
    seni anlatırken birilerine, atmıyor kalbim
    atmıyor kalbim seni gördüğümde rüyalarımda
    istediğin gibi yaptım; artık kalbim yok !
    küçük bir velede verdim onu, oyuncak niyetine
    fırlattım attım doyursun karnını diye bir sokak
    köpeğine
    suda sektirdim bir kiremit parçası gibi
    ve bekledim batmasını
    bekledim batmasını yanan bir gemi
    nasıl ağlayarak denize dökülürse
    
    istediğin gibi yaptım; artık kalbim yok!
    artık kalbim yok baktığımda eski resimlere
    özlediğimde seni
    arta kalmış bir kalbim yok!
    YOK!

15. 15. Bir Cefalar Etsen (Pir Sultan Abdal)

    

    Bin cefâlar etsen almam üstüme
    Gayet şirin geldi dillerin dostum
    Varıp yad ellere meyil verirsen Kış ola bağlana yolların dostum
    
    İlâhi onmaya yardan ayıran
    Bahçede bülbüller ötüyor uyan
    Kula gölge olsa Allah'a ayan
    Senden ayrılalı gülmedim dostum
    
    Pir Sultan Abdal'ım gülüm dermişler
    Bu şirin canıma nasıl kıymışlar
    İster isem dünya malın vermişler
    Sensiz dünya malın neylerim dostum