Günışığı Çocukları Tarafından Özenle Yapılmış Birbirinden Güzel 14 Bayram Tebrik Kartı ve Hikayeleri
Günışığı Projesi kapsamında az gören eğitimi alan çocuklarımız için bu bayram, bir başka bayram. Bugüne dek 500’den fazla çocuğumuz bu eğitimi alarak mezun oldu. Artık onlar `yazı` yazabiliyorlar, `resim` çizebiliyorlar. Çizdikleri resimlerle de sizin bayramınızı kutluyorlar.
1. Ali Demir, 11
Bundan tam 11 sene önce anne ve babasının uzun zamandan beri doğumunu heyecanla beklediği Ali, puslu bir sonbahar gününde dünyaya geldi. Dünyaya gözlerini açtığında oldukça ufak olması ilk anda herkesin dikkatini çekmişti. Ali, prematüre doğmuştu. Anne ve babası, zamanla bu minicik meleğin sıkıntılarıyla karşılaşmaya başladı. Öncelikle prematüre bebeklerde sıkça rastlanan bir görme rahatsızlığı baş göstermişti. Maalesef sağ gözü görme işlevini yitirmiş, sol gözündeki rahatsızlığın tedavisi ise hastanedeki doktorların tüm müdahalelerine rağmen yetersiz kalmıştı. Ailesi Ali’nin bu rahatsızlığının tedavi edilebileceğine kalpten inandı ve birçok eğitim kurumunun kapısını çaldı. Ancak Ali, çok fazla iyileşme gösteremedi. Bir gün, Ali’nin babası Günışığı Projesi’nden haberdar oldu. Ali’yi bu eğitimi veren kuruma götürüp şanslarını bir de burada denemeye karar verdiler. Ali, eğitim sürecine başladı. Proje kapsamında Ali’ye 80 punto ile okuma yazma eğitimi verilmeye başlandı. Ali okuma yazmayı öğrendi, şu anda 18 punto ile normal eğitimine devam ediyor.
2. Zeynep Defne Çakmak, 9
Zeynep Defne, prematüre olarak dünyaya geldi. Kuvözde geçirdiği 70 günlük yoğun bakımın ardından, Prematüre Retinopatisi rahatsızlığı sebebiyle sağ gözü tamamen, sol gözü ise kısmen görme yetisini kaybetti. Her iki gözüne de uygulanan lazer ve ameliyat işlemleri sonucunda gözlük ile %5 görme yetisi kazanabildi.Ailesinin internetteki araştırmaları sonucu Günışığı Projesi’ne dahil olan Zeynep Defne, uzun ve sabırlı geçen bir eğitim sürecinden sonra okuma yazmayı öğrendi, toplama çıkarma gibi işlemleri de yapabiliyor. Şu anda kaynaştırma öğrencisi olarak devlet okulunda eğitim hayatına devam eden Zeynep Defne, öğretmenleri tarafından akademik becerileri üst düzeyde bir öğrenci olarak değerlendiriliyor. Zeynep Defne boş vakitlerinde yüzüyor, bisiklete biniyor. Fotoğraf ve video çekip sosyal medyada paylaşmayı da çok seviyor.
3. Zeynep Damla Koç, 12
Zeynep Damla’nın, halk arasında gece körlüğü ya da tavuk karası olarak bilinen, tıptaki adıyla ‘Retinitis Pigmentosa’ rahatsızlığı vardı. Bilinen bir tedavisi bulunmayan bu rahatsızlıkla yaşaması gereken Zeynep Damla, gittikçe içine kapanmış, fazla konuşmayan ve çekingen bir çocuk olmuştu. Hem küçük çocuk hem de ailesi bir tür vazgeçiş içindeydi. Zeynep Damla’nın, Günışığı Projesi’ne katılmasıyla özgüveni arttı. Verilen eğitim ile kazandığı beceriler, onu akranlarıyla çok yakın bir seviyeye getirdi, ailesi de küçük kızlarına inanmaya başladı. Zeynep Damla şu anda devlet okuluna devam ediyor. Kitap okumaktan çok zevk alıyor, arkadaşlarıyla oynadığı oyunlarda çok aktif davranıyor.
4. Selin Kılıç, 9
Küçük yaşlarda albinizm hastalığından muzdarip olan Selin, aynı zamanda bu hastalığın getirdiği problemlerden birini yaşamaktaydı; görme kaybı… Güneşli alanlarda daha da az görebilen minik kızın hayatındaki değişim Günışığı Projesi’ne dahil olmasıyla gerçekleşti. Küçük nesneleri ve yazıları daha net görmeye başlayan Selin, şimdilerde normal devlet okulunda eğitimine devam ediyor.
5. Şüheda Fatma Kılıç, 10
Kardeşi Selin gibi, Şüheda Fatma’nın da genetik bir rahatsızlık olan albinizm’den kaynaklı görme problemi vardı. O da tıpkı kardeşi gibi görme yetisine sahipti. O da Günışığı Projesi’ne dahil olduktan sonra hayatının değiştiğini fark etti, hayata karşı özgüveni yükseldi, herkes gibi bir yaşam sürebileceğini anladı. Aldığı eğitimin sonucu olarak şu anda normal bir devlet okulunda okuyor.
6. Pelinsu Öztorun, 12
Göz kayması şikayeti olan 5 yaşındaki minik Pelinsu’yu doktora götüren ailesi sorunun tam olarak çözülemediğini öğrendi. Birçok doktor denedikten sonra, minik Pelinsu’nun gözlerindeki problemin ötesinde başının içinde aslında bir de tümör olduğu anlaşıldı. Bir an önce ameliyata alınan minik kızın başı tümörden temizlense de teşhiste geç kalındığı için sol gözünde kısmen, sağ gözünde ise tamamen görme yetisi kayboldu. Pelinsu çok geçmeden Günışığı Projesi’ne dahil oldu. Bu proje sayesinde eğitimine devam eden Pelinsu’nun kendinin ve ailesinin bile hayal edemeyeceği bir şey gerçekleşti. Bugün Pelinsu, normal boyuttaki yazıları seri şekilde okuyabildiği gibi yazdığı yazılar da net olarak okunabiliyor.
7. Öykü Tezcan, 11
Prematüre olarak dünyaya gelen Öykü’nün, birkaç aylıkken görme problemleri olduğu fark edildi. Yapılan tetkikler, Öykü’nün sol gözünün hiç görmediğini, sağ gözünün ise ışık algısı derecesinde görebildiğini gösterdi. 3 yaşından bu yana özel eğitimler aldı. Öykü sadece ışığı algılayacak şekilde görebiliyordu. Öykü, Günışığı’nda kaynaştırma eğitimi aldıktan sonra ilkokula başladı. Şu anda normal okulda eğitim hayatına devam ediyor. Az gören eğitimi ile tanışmadan önce başkasının çizdiği resimleri bile karışık bulan, ayırt edemeyen Öykü, şimdi hareketli resimleri bile ayırt edebiliyor. Düzenli olarak spor yapan, paten kayan Öykü, yeni doğacak kardeşini dört gözle bekliyor. Beklemekle de kalmayıp bu zor süreçte ev işlerine ve doğum hazırlıklarına yardım ediyor.
8. Mehmet Onur Dölkeleş, 13
Mehmet Onur’un doğumu bir hayli zor olmuştu. Sezaryen doğum yapan annesi, daha ilk andan itibaren bebeğinin gözlerinde bir değişiklik olduğunu fark etmişti. Doğumdan bir süre sonra evdeyken, annesi minik Mehmet Onur’un ışıkları takip edemediğini anladı. Farklı doktorlara gitmelerine rağmen bir türlü tam anlamıyla teşhis konulamayan Mehmet Onur, sonunda görme engellilerin gittiği bir okula başlamak zorunda kaldı. 9 yaşına kadar kabartma alfabesi ve beyaz baston kullanmayı öğrendi. Ancak ailesi, Mehmet Onur’un tamamen görme engelli olduğuna inanmıyordu. Bu yüzden çocuklarına uygun bir okul arayışını hiç bırakmadılar ve bir gün televizyon seyrederken Günışığı Projesi’nden haberdar oldular. Vakit kaybetmeden bu projeye dahil olan Mehmet Onur, artık baston kullanmadan hareket edebiliyor. Hem 35 punto okuyabiliyor hem de yardım almadan yaşamını sürdürüyor.
9. Mehmet Kocaman, 8
Mehmet doğduğunda az görme engelli olarak dünyaya gelmiş, daha ufacık yaşlardan itibaren gözlük takmaya başlamış ve ailesinin çabalarıyla ışık eğitimi almıştı. Ancak ailesinin bu gayretleri her ne kadar iyi niyetli olsa da yeterli olmadığı için fazla sonuç vermedi. Bunun üzerine ailesi Mehmet için daha iyi eğitim sağlayabilecek kurumları araştırmaya başladı. Araştırmalarını umutlu bir şekilde sürdürürken Günışığı Projesi’nden haberdar oldular.Eğitimine başlayan Mehmet, kısa sürede hızlı bir biçimde okuma yazma öğrendi. Şu anda basit matematik işlemlerini bile yapabilen Mehmet’in geleceğe dair hayallerinin olması ailesini daha da mutlu ve umutlu hissettiriyor.
10. Mehmet Akıncı, 12
Mehmet, anasınıfında eğitimine devam ettiği bir gün, renkleri hatırlama oyunu oynamaktaydı. Öğretmenleri renkli kalemlerle bir kağıda resim çizmekte, daha sonra öğrencilerin bu çizilen şekli hatırlamaları istenmekteydi. Ancak Mehmet renkleri bir türlü öğrenemiyordu. Yapılan detaylı tetkikler sonucu Mehmet’in ‘optik nöropati’ denilen, genetik bir rahatsızlığı olduğu ortaya çıktı. Doktorlar, Mehmet’in zamanla tüm görme yetisini kaybedeceğini söylemişlerdi. Bu duruma çok üzülen ailenin, Mehmet’i görme engelliler okuluna göndermekten başka çaresi kalmamıştı. Okula başlayan Mehmet, burada da sorunlar yaşamaya başladı. Bir türlü kabartma alfabesini öğrenmek istemiyordu. Bunun nedeni de etrafını azda olsa görebilmesiydi. Annesinin bir televizyon programında rastladığı doktor az görenler için oluşturulan Günışığı Projesi’nden bahsetmekteydi. Bunu duyan annenin içi bir anda umutla doldu. Projeyi enine boyuna araştıran aile çocukları için en doğru kararın Günışığı Projesi’ne dahil olmak olduğuna karar vermişlerdi. Vakit kaybetmeden Mehmet’i projeye dahil ettiler. Mehmet günden güne gelişim gösteriyor, okula her gün büyük bir hevesle gidiyordu. Mehmet’in içindeki yaşama sevinci okuma yazmayı hızlıca öğrenmesine ve kendi başına hayatını sürdürebilmesine olanak sağladı. Mehmet’in bugün tıpkı herkes gibi gerçekleştirmek istediği hedefleri ve hayalleri var.
11. İpek Damla Atay, 8
İpek, telaşlı doktorların koşturup durduğu doğumhanede dünyaya gözlerini açmıştı. Doğumu sırasında oksijen dozu düzgün ayarlanamadığı için gözlerinde hasar oluşmuştu. Bir gün, İpek’in yüzüne tutulan ışığa sol gözünün tepki verdiği anlaşıldı. Ailesi, bu gelişmenin üzerine hiç vakit kaybetmeden daha önce adından haberdar oldukları Günışığı Projesi’ne dahil oldular. Sadece ışığa tepki çalışması ile başlayan eğitimi okuma yazmaya kadar ulaştı. 200 punto ile okumaya başlayan İpek Damla şu anda 55 puntoya kadar inebildi. Eğitimi devam eden İpek, bugün çok daha umutlu ve istekli bir biçimde hayatına devam ediyor.
12. Hanife Sude Çakır, 8
Hanife Sude, Günışığı Projesi’ne başladığı ilk gün, tek başına arka sırada oturmuştu. Daha önce görme engellilerin gittiği okulda okuyan Hanife, bu ilk gün oldukça yabancılık çekmişti. Ancak zamanla hem öğretmenlerine hem de arkadaşlarına alıştı. Kendini olması gerektiği yerde hissediyor ve görme yetisinde gelişme yaşadığı gibi okulda öğrendiklerinin kendi yaşamına yansımalarını gördükçe mutlu oluyordu. Bugün Günışığı Projesi ile eğitim alan tüm arkadaşları gibi engel tanımadan yaşamını sürdürüyor.
13. Görkem Dölkeleş, 10
Ailesinin ilk çocuğu olan Görkem’in dünyaya gelmesi büyük bir sevinç kaynağı olmuştu. Zamanla bebeklerinde kendi davranışlarına tepkisizlik gören anne ve babası O’nu doktora götürdü. Doktorlar %1-2 görme yetisi olduğunu söylediler. Göz sinirleri gelişmediği için rahatsızlığında ne gerileme ne de ilerleme oluyordu. Ailesi Görkem’i 2 yaşına geldiğinde görme engelli okuluna yazdırdı. Ancak Görkem öğretmeninin tüm çabalarına rağmen alfabeyi bir türlü sökememiş, kullanması gereken bastonu da duvara vurarak kırmıştı. Bu duruma oldukça üzülen aile başka yollar aramaya başladı ve az görme eğitimi veren Günışığı Projesi’nden haberdar oldu. En son şanslarını burada denemeye karar veren aile Görkem’deki mucizevi değişime zaman içinde tanık oldu. Görkem kendi başına kendi ihtiyaçlarını karşılar duruma gelmişti. Bugün okuldaki birçok arkadaşı gibi günlük hayatını yardım almadan sürdürüyor.
14. Enes Kıvrak, 13
Henüz 3 aylık bir bebek olan Enes annesiyle beraber oyun oynamaktaydı. Annesi oyuncakları ona doğru tuttuğunda Enes’ten hiçbir tepki gelmediğini gördü. Göz damarlarının birisi P, diğeri ise p tıkanıktı. Bu rahatsızlığın tedavisinin olmadığı söylendiği için ailesi, Enes’i görme engelliler okuluna gönderdi. Enes derslere bir türlü konsantre olamıyordu. Bir gün Enes’in yere düşen bir kalemi elleriyle aramadan aldığını gören öğretmeni, Enes’in aslında az görme engeli olduğunu fark etti. Vakit geçirmeden ailesiyle konuşan öğretmen, onlara Günışığı Projesi’nden bahsetti. Bunun üzerine az gören eğitimi almaya başlayan Enes’in dikkat eksikliği yerini zamanla öğrenme hevesine bıraktı. Okula büyük bir heyecan ve istekle devam eden Enes, arkadaşlarıyla kaynaşmasının yanı sıra günden güne görme becerisini arttırmaya başladı. Artık hayatını yardım almadan sürdürüyor.
Siz de bayram mesajınızı yazarak sevdiklerinizle paylaşın, Günışığı çocuklarının başarılarını duymayan kalmasın
Paylaşım linki:
http://birbaskabayram.com/